Πώς περνάνε τα χρόνια, πώς περνάει ο καιρός... τη ζωή μας μικραίνουν, τα γιατί και τα πώς! Πόσα όνειρα αλήθεια, παρατάς στη στροφή, κολυμπάς στη συνήθεια, και μετράς αντοχή!...
΄Οσα θέλω κρυμμένα, δεν τολμάς ν' αντικρύσεις, τόσα χρόνια χαμένα, στα στερνά θα μετρήσεις. Κι αν χαθείς στο κοπάδι, που σε βάζουν να ζήσεις, την ψυχή στο σκοτάδι, ξεχασμένη θ' αφήσεις.
Για να μείνεις απ' έξω, θέλει δύναμη, τόλμη, δεν μπορώ να σε ψέξω, που είσαι μέσα ακόμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου